ریحانه که خبر می‌ساخت امروز مرگ او خبر ساز شد
یادداشت - سردبیر
امروز مرگ ریحانه یاسینی خبرنگار خلاق و زبده خبرگزاری ایرنا و مهشاد کریمی خبرنگار ایسنا در حوزه محیط زیست در حادثه دلخراش اتوبوس در جاده ارومیه - نقده خبرساز شده است.
خبر بسیار تلخ مرگ نابهنگام این 2 خبرنگارازجامعه زحمتکش و فرهیخته رسانه ای ایران اسلامی حادثه دلخراشی بود که موجب آزردگی خاطر هموطنان در سراسر کشور شد.
خبرنگاران همواره در حوادث شرایط سخت ، صحنه های مختلف سوانح و بحران های طبیعی از جمله اقشار پیشرو هستند که برای عمل به رسالت خطیر خود در جهت آگاهی بخشی و اطلاع رسانی نوک حمله و در قلب خطر سینه سپر می کنند و چه بسیار خبرنگارانی که در این گونه میدان های پرخطر جان خود را فدا کرده اند.
سرما ، گرما ، مشکلات اقتصادی وطوفان ناملایمات و بدرفتاریها مانع انجام رسالت خبرنگاران نمی شود این در حالی است که هیچ تضمین و امنیت شغلی برای آنها متصور نیست.
خبرنگاران از جمله اقشاری هستند که کوله بار رسالت خطیر خود را حتی در سخت ترین شرایط وکمبود امکانات بر زمین نمی گذارند و در میان آب و آتش و طوفان پیشگام خطر هستند ، اما هیچ جا دیده نمی شوند.
مرگ جانسوز 2 خبرنگار به ویژه برای جامعه خبری ایران در حالی اتفاق افتاد که آنها با گروه خبرنگاران برای بازدید از یک پروژه دست چندم دولتی درجهت احیای دریاچه ارومیه عازم نقده شده بودند و گویا مسئولان بدون توجه به امنیت جانی برای خبرنگاران تنها می‌خواستند با استفاده از توان و ذهن خلاق این قشر فرهیخته پروژه را به عنوان اقدام شایسته خود به تصویر بکشند و آن را بزرگ کنند و بگویند کاری کرده‌ایم.
مسئولان گویا عجولانه انعکاس این پروژه را مهمتر از جان خبرنگاران می دانستند که آنان را برای انتقال به یک دستگاه اتوبوس فرسوده و ناایمن سپردند.
اکنون نوشدارو پس از مرگ سهراب چه سود ، عرض تسلیت آنها چه چیزی را درست می کند؟ آیا خلا ریحانه یاسینی و مهشاد کریمی را می‌توانند در رسانه و خبرگزاری های مربوطه پر کنند؟
چرا باید همواره با یک توجیه و یک تسلیت سرپوش روی این گونه ندانم کاری‌ها از سوی مسئولان گذاشته شود ؟ چقدر باید قربانی بدهیم و تازه متوجه شویم که ای دل غافل فلان سیستم فرسوده و فلان زیرساخت مناسب نبود ؟
