سیاست باید متکی بر توجیه اقتصادی باشد/شایسته سالاری اساس مدیریت
یادداشت : غلامرضا مهرابی
پایگاه خبری سفیر لرستان - همواره یک طرف قضیه در دنیای سیاست مردم هستند که زندگی، آرامش، آسایش و رفاه آنها در گرو اقتصادی است که در سیاست گذاری ها باید بیشترین توجه به سمت آن باشد.
چرا که برای همراهی و حفظ پشتوانه مردم به عنوان محکم ترین نیروی بازدارنده در برابر هرتهاجم ، هرگونه تدبیر باید با در نظر گرفتن حفظ آسایش این اهرم قوی باشد.
زندگی انسان به صورت فردی و اجتماعی در گرو تامین عواملی است که برای زیستن و حیات، به آن نیاز دارد ،از این رو هیچ انسانی حتی افراد تارک دنیا در خانقاه ها و زیارتگاه ها برای ادامه حیات به یک سری مواد غذایی و خورد و خوراک نیاز دارند.
بدون شک تمام برنامه ها و سیاست هایی که برای برگزاری مراسم های مذهبی در سراسر جهان برگزار می شوند و تمام آیین های مذهبی به ساز و کاری نیازمند هستند که بدون هزینه امکان برگزاری ندارند و همچنین هیچ انسانی بدون اینکه کاری توجیه اقتصادی نداشته باشد به سمت آن نمی رود.
علم آموزی و دانش اندوزی نیز همچنان دریافتش مستلزم هزینه اقتصادی و بخشی از اهداف در به دست آوردن آن نیز دلیلی برای درآمدزایی در راستای تشکیل خانواده و برآوردن نیازهای اقتصادی فردی ،خانوادگی و ادامه زندگی اجتماعی است، که انسان را وادار به آن می نماید.
پرواضح است که اقتصاد امری ضروری و زیربنای هر کار و اساس و عمود زندگی ها است و این برکسی پوشیده نیست، به هر حال اقتصاد مانند قانونی است که هیچ محدودیتی را نمی پذیرد.
دنیا و آخرت در آموزه‌های دینی مکمل هم هستند و تصور برخی افراد مبنی بر پشت کردن به دنیا و دست کشیدن از تلاش برای امرار معاش ،توهمی بیش نبوده و تضمین‌کننده آخرت انسان نیست، بلکه اسلام دین تعادل است و هر چیزی را در جای خود تعریف و معنا کرده است.
همچنان که پیامبر(ص) بر دست پینه بسته کارگر بوسه می زند و کسی که در راه امرار معاش برای خانواده تلاش کند جهادگر است و هزاران روایت دیگر از اولیا ،ائمه (ع)و بزرگان دین که نه‌تنها سیاست را از دین، بلکه اقتصاد را نیز از این دو جدا نمی دانند و در روایت است که می فرماید از هر دری فقر بیاید،از در دیگر، دین می‌رود.
متاسفانه گاهی برخی افراد برداشت درست و واقع بینانه ای از کار برای خداوند ندارند و همواره تصور می کنند کسانی که برای خدا کار می کنند ،به طور مثال مبلغان دین، نباید هیچ چشمداشت مادی داشته باشند وبا این دیدگاه ،بعضی افراد را تنها موظف به تکلیف می دانند بدون اینکه به نیازهای آنان توجه داشته باشند و به نتیجه کار نیز توجهی ندارند، در حالی که پیامبر(ص) در حدیثی هر کاری را با نتیجه آن می سنجد.
بنابراین سیاست بدون اقتصاد قابل توجیه و تصور نیست و به طور حتم باید به توجیهات اقتصادی متکی باشد اما ربط این ۲ باهم را تنها افراد آگاه می توانند درک کنند که از طرفی نیز دغدغه و مشغله سیاسی داشته و می دانند با بهره گیری از اقتصاد می توان گره های بافتنی را خوب به هم بافت و مدیریت کرد.
چرا که بدون توجه به واقعیت‌های جهانی که در شاخص‌های اقتصادی ریشه دارد و نمود پیدا می‌کند ، هیچ آرمانی نمی تواند تحقق پیدا کند.
مردم همیشه یک طرف قضیه سیاست‌گذاری‌ها هستند و زندگی و رفاه آنها به اقتصاد گره خورده و برای ایجاد انگیزه و همراهی در مسیرهای دشواربرای رسیدن به آرمان ها باید رضایتمندی آنها جلب شود ،که اساسی‌ترین شرط در این زمینه تدبیر امور است.
این رضایتمندی بدون شک در درازمدت و با وعده های شیرین اما دور و دراز وموج سواری از عواطف و احساسات، قابل تصور نیست که درگیر و دار پرکردن خلا های معیشتی و سایر تنگناها و در این پرتگاه های قابل تصور برخی از مسیر حرکت پیاده خواهند شد.
با رعایت این اصل در تدبیر امور می توان چراغ مسیر را روشن نگه داشت و با این کار شایسته سالاری نیز نمود پیدا خواهد کرد.
فقر مانند ویروس یا میکروبی است که در محیطی کثیف رشد ، ظهور و بروز می نماید وبه دنبال بسیاری از قوانین و سیاست ها و برنامه های بدون پیوست و توجیه اقتصادی در جامعه خالی از عدالت ،نمادهای مختلف فقر ایجادمی شود.
براین اساس برای موفقیت باید امور را به افراد آگاه و شایسته سپرد تا آرمان ها را با توجه به واقعیت‌های بیرونی و توجیهات اقتصادی دنبال کنند،همانطور که امام علی (ع) فرمود: دشمن واقعی هر فرد جهل او و دوست واقعی هر کس دانایی او است.
